کد مطلب:33522 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137

در قرآن نیز تعبیر «دار غرور» آمده و دنیا غرور انگیز خوانده شده است:

و غرتكم الا مانی حتی جاء امر الله و غركم بالله الغرور (حدید، 14)

اسناد این گونه فریبندگی ها به جهان در قرآن كم نیست. در قرآن است كه متاع دنیا، متاع غرور است، دنیا غرور فروش است:

و ما الحیوه الدنیا الا متاع الغرور (الحدید، 20)

اساسا زندگی این جهان از جنس غرور است و كار او عین گول زدن و كار ما در آن عین گول خوردن است.

خداوند متاع دنیا را متاع غرور خوانده و در عین حال همین متاع را «قلیل» نیز معرفی كرده است. همین متاع اندك، فریبهای بزرگ ایجاد می كند. در مقابل، خداوند حكمت را «خیر كثیر» خوانده است. (امام فخر رازی در تفسیر خود به این تقابل اشاره كرده است) در واقع این نیز از مصادیق فریب خوردن از دنیاست كه آدمیان امر زیاد را كم و امر كم را زیاد می پندارند. یعنی به دنبال این دنیا می روند كه متاعش قلیل است، ولی به آن حكمت كه به تعبیر قرآن «خیر كثیر» است، چندان اقبال نمی كنند.

این دنیا، ما را نسبت به خداوند این جهان نیز فریب می دهد. یكی از

[صفحه 90]

پرسشهایی كه قرآن مطرح كرده و ما را با آن مواجه نموده است همین است كه:

یا ایها الانسان ما غرك بربك الكریم. الذی خلقك فسوئك فعدلك. فی ای صوره ما شاء ركبك (الانفطار، 6 -8)

ای انسان، چه چیز تو را نسبت به خداوند فریفته كرد؟ خدایی كه تو را آفرید و تسویه كرد و تعدیل كرد؟

چه چیز باعث شد كه تو او را خوب نشناسی و از او تصویر واژگونی داشته باشی؟ بدیهی است خداوند این پرسش را مطرح نمی كند تا جوابش را از ما بیاموزد، بلكه به ما می فرماید كه بروید و جستجو كنید كه چه چیزی باعث فریب شما شده و از علل این فریب جستجو كنید. لذا مغرور و فریفته شدن شان عموم كسانی است كه در این دنیا گرفتار آمده اند.

صفحه 90.